SNOW CAKE


«هرزندگی متأثر از دیگری است.»



شاید بهتر از این ممکن نبود جمله‌ای را برای نوشتن روی پوستر ِ این فیلم انتخاب کرد.

دختر ِ جوانی به نام ِ «ویوین» با غریبه‌ای در یک رستوران ِ بین ِ راه با سماجت آشنا می‌شود. مردِ غریبه – که انگار از تنهایی ِ خودش خیلی راضی است – با بی‌میلی قبول می‌کند که او را تا جایی که هم‌مسیرش است برساند. در بین ِ راه به خاطر تصادف ِ شدید ِ ماشین با کامیون ویوین می‌میرد. غریبه‌ی میان‌سال از فرط ِ تأثر می‌خواهد که پیش ِ مادر و پدر ِ ویوین برود و مادرش را – که دچار ِ نقص ِ ذهنی و روحی است و با کمک ِ ویوین و همسایه‌ها زندگی می‌کرده – پیدا می‌کند. مدتی را پیش او زندگی می‌کند و در این مدت به خیلی چیزها می‌رسد که شاید خیلی‌ها در کل ِ زندگی‌شان نمی‌یابند.

به هیچ‌وجه نمی‌خواهم وجهه‌ی غمناکی از این فیلم برایتان بسازم، بلکه درست می‌خواهم بگویم که اصلاً هم غمناک نیست و در یک جمله؛ خود ِ زیبایی‌ست. از آن فیلم‌هایی‌ست که باید دید. کری-آنه موس هم که بعد از فیلم‌های «مِمِنتو» و «شکلات» هوادار ِ پروپا قرصش شده‌ام، در این فیلم عالی بازی کرده. خلاصه با این‌که کاندیدای اسکار نشده ولی جایزه‌های خیلی باحال‌تری برده و دیدنش شدیداً توصیه می‌شود، حالا باقیش دیگر با خودتان.

وب‌سایت ِ رسمی ِ فیلم

پ.ن.: راستی برای امشب نمی‌‌دونم چرا دلم می‌خواد «پنه‌لوپل کروز» و «ویل اسمیت» اسکار بگیرند. گرچه بعضی فیلم‌هایی که کاندید شده‌اند را ندیدم.