ایستگاه
تا صدای پات
خاک را
به صدا آورد،
جا ماندم.
راه نیستی.
مرا هم‌راه
نیستی.
رو،
که هم‌نام،
هم‌آوا نیستی.
اکتبر ۲۰۰۶
تا صدای پات
خاک را
به صدا آورد،
جا ماندم.
راه نیستی.
مرا هم‌راه
نیستی.
رو،
که هم‌نام،
هم‌آوا نیستی.
اکتبر ۲۰۰۶
posted by .پدرام ر at 11:11 PM
6 Comments:
man sherato kheili doost daram, to kheili ghashang minevisi 2bare 3bare ... in sher va makhsusan akharin bar ke sedayam zadi besyar zibast
هرآنچه که افتادنی است بیشتر فشار ده.....
بيدار نمي شَويم هرگز ،
نه با ساعتِ شنيِ روي رف
كه دستي براي چرخاندنش نيست ،
نه با ساعتِ آفتابيِ افتاده بر زمين
كه حتٌي مهتابي براي سايه ي چوب بر خطوطش
بر نيامده سالهاست.
آه ساعتهاي شمٌاطه اي !
در كُنجِ كدام ظلمتِ بي زمان
در حالِ زنگ زدنيد ؟
با اجازه اَدِتون ميكنم به لينك دوستام
يه کُپی سياه و سفيد از خودمونيم هر روز که کلٌه ی سحر از خونه ميايیم
بيرون ، برابر اصليم ولی رنگ چشمامون که همه ی دنيامون توشه چی ؟
همسازی و دمسازی راه رسیدن به مهر است حال کسی را که نه راهی هست و نه همراهی مهر به کجا خواهد برد ؟
Post a Comment
<< Home