Sunday, September 03, 2006

ساعت ِ شنی


سکوت نیست بی‌سخن در آهنگ
از هر گوشه نوایی می‌آید شاد
من در این هرروز
پی‌ی سخن می‌گشتم
غافل از حس ِ کوچک ِ دلنشین
که کلامی نخواسته هیچ‌گاه.
کلمات سست‌اند و کم‌معنا
بیچاره شاعر
بیچاره شاعری که گم شد در معنا
هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید
چقدر خوشحال است
اگر ماه می‌تابد
پرنده می‌خواند
و کسی دوست می‌دارد او را.



سپتامبر ۲۰۰۶

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

بسيار ملموس بود
مخصوصاٌ شاعري كه در معنا گم شد

September 04, 2006 8:02 PM  
Anonymous Anonymous said...

Shaer aghaebat dar sheresh mimire yani javdane mishe

September 06, 2006 6:51 AM  
Anonymous Anonymous said...

mah mid to khab mano mibare kochebe koche....
movafagh bashi mano yade shadiham endakhty.

September 08, 2006 12:10 AM  

Post a Comment

<< Home